As the name implies, mixed criticism is a combination of both constructive and destructive criticism. For example, have you ever seen the show Hell’s Kitchen? In the show, world-renowned chef Gordon Ramsay uses humiliation to teach young chefs in his Hollywood restaurant, Hell’s Kitchen.
Mixed criticism is characterized by a combination of motives. The people giving it may truly want to help you, but they also want to put you down. Sometimes critical parents can be this way. It is up to you to determine what is useful, and what is not.
There are some people that say, “I just tell it like it is.” This statement presumes that the person knows the absolute truth about whatever they’re commenting on, which is usually something about you. Now, is it possible for them to know that much about you? I think not.
What they’re really doing is expressing their personal opinion under the guise of constructive criticism. Their motive is usually to control or manipulate you.
Self-Criticism
Most of us are familiar with the voice in our head that tells us we’re not good enough, that we don’t measure up to some imaginary standard. This happens when we compare ourselves to other people. The problem is usually that we compare the way we feel with the image other people portray. That is, we compare our insides to other people’s outsides.
On a higher level, self-criticism can come in the form of personal introspection. We examine our thoughts, emotions, and behavior in a more objective manner. In other words, we’re giving ourselves constructive criticism. The goal is personal improvement.
همانطور که از نام آن پیداست، نقد ترکیبی ترکیبی از هر دو انتقاد سازنده و مخرب است. به عنوان مثال، آیا تا به حال نمایش آشپزخانه جهنمی را دیده اید؟ در این نمایش، گوردون رمزی، سرآشپز مشهور جهان، از تحقیر برای آموزش سرآشپزهای جوان در رستوران هالیوود خود، Hell’s Kitchen استفاده می کند.
انتقاد مختلط با ترکیبی از انگیزه ها مشخص می شود. افرادی که آن را ارائه می دهند ممکن است واقعاً بخواهند به شما کمک کنند، اما همچنین می خواهند شما را سرکوب کنند. گاهی اوقات والدین انتقادی می توانند اینگونه باشند. این به شما بستگی دارد که تعیین کنید چه چیزی مفید است و چه چیزی مفید نیست.
برخی از مردم هستند که می گویند، “من فقط آن را همانطور که هست می گویم.” این بیانیه فرض می‌کند که شخص حقیقت مطلق را در مورد هر چیزی که در مورد آن نظر می‌دهد می‌داند، که معمولاً چیزی در مورد شماست. حالا آیا ممکن است آنها اینقدر در مورد شما بدانند؟ من فکر نمی کنم.
کاری که آنها واقعاً انجام می دهند این است که نظرات شخصی خود را تحت عنوان انتقاد سازنده بیان می کنند. انگیزه آنها معمولاً کنترل یا دستکاری شماست.
انتقاد از خود
بسیاری از ما با صدایی در ذهن خود آشنا هستیم که به ما می گوید به اندازه کافی خوب نیستیم، و استانداردهای خیالی را رعایت نمی کنیم. این زمانی اتفاق می افتد که ما خود را با دیگران مقایسه می کنیم. مشکل معمولاً این است که ما احساس خود را با تصویری که دیگران به تصویر می‌کشند مقایسه می‌کنیم. یعنی ما درون خود را با بیرون دیگران مقایسه می کنیم.
در سطحی بالاتر، انتقاد از خود می تواند به شکل درون نگری شخصی باشد. ما افکار، احساسات و رفتار خود را به شیوه ای عینی تر بررسی می کنیم. به عبارت دیگر، ما از خودمان انتقاد سازنده می کنیم. هدف بهبود شخصی است
